Gayle Forman - Where she went

tytuł oryginału: Where She Went wydawnictwo: Dutton Juvenile data wydania: 5 kwietnia 2011 liczba stron: 264 ocena: 9/10 data przeczytania: 26 lipca 2013

„You made me stay.”

Każdy wybór, jakiego dokonamy ma swoje konsekwencje w przyszłości. Druga powieść Gayle Forman, która zagościła na mojej liście pozycji ulubionych to „Where she went”. Niestety, jak dotychczas nie przetłumaczona na ojczysty język polski. Jednak dla osób zapoznanych z językiem angielskim nie stanowi to  żadnego problemu.

Akcja tej pozycji toczy się trzy lata po zakończeniu „Jeśli zostanę”. Oczywiście przez ten czas zaszły pewne zmiany  w życiu bohaterów. Adam i jego zespół stali się sławni, zdobyli podwójną platynę, statuetki Grammy  i wiele innych wyróżnień. Mia to wschodzącą wiolonczelistka, znana w sferach muzyki klasycznej. Ich życie toczy się dalej, wydają się szczęśliwi. Jednak nie są szczęśliwi razem.

Zaraz po wyjeździe Mii do NY, jej kontakt z Adamem się urwał. I zostało tak do pewnego wieczoru, kiedy przez przypadek Adam natrafia na plakat informujący o występie absolwentki Juilliard  School – Mii Hall. I znowu pojawia się „wybór”. Adam decyduje się pójść na występ i jest to wybór, który wszystko zmienia. Wybór, który pozwala mu poznać odpowiedź na dręczące go pytanie „Dlaczego odeszłaś?”.

Co niezwykle ciekawe w tej książce to to, że jest ona pisana z perspektywy Adama. To on jest narratorem. Dzięki temu możemy poznać jego myśli, jego lęki, a jest on naprawdę intrygującym bohaterem. Dodatkowo zażdy rozdział rozpoczynają słowa zaczerpnięte z piosenek zespołu Adama, które odnoszą się do sytuacji panującej między bohaterami, dodają one książce smaku.

„It would’ve been easier to die. It ’s not that I want to be dead now. I don’ t. I have a lot  in my  life that I get satisfaction  from, that I love. But some days, especially  in the beginning, it  was so hard. And I couldn’t  help but think that  it would’ve been so much si mpler to go with the rest of them. But you —you asked me to  stay. You begged me to stay . You stood  over me and you made a promise to me, as sacred as any vow.”

Tak jak i jej poprzedniczkę, „Where she went” pochłania się momentalnie, pomimo czytania jej w oryginale. Właściwie poznanie jej w oryginale sprawia, że czytanie staje się jeszcze większą przyjemnością. Język angielski, osobiście, wydaje mi się językiem bardziej barwnym, potrafiącym wyrazić prawdziwe, głębokie emocje.

Historia Mii i Adama to jedna z niewielu historii, które z pewnością zapadają w pamięci. Pozycje te są (podobno) skierowane do młodzieży, jednak wydaje mi się, że również wielu ludzi dorosłych (takich jak ja) odnajdzie w nich coś dla siebie, co pozwoli im rozkoszować się ich delektowaniem/czytaniem.